Boomsoorten herdenkingsbos
Bomen zijn een krachtig symbool van leven en verbondenheid. Van oudsher worden aan bomen bijzondere eigenschappen toegekend. Ook aan de tien boomsoorten van het herdenkingsbos.
Esdoorn: de mooie
De esdoorn is een echte sierboom, op meerdere vlakken. Het hout heeft een lichte kleur en wordt vooral gebruikt voor muziekinstrumenten, zoals gitaren, violen en fagotten. Van het sap wordt maple syrup gemaakt, vooral in Canada waar het esdoornblad ook op de vlag staat. In de herfst verkleuren de bladeren op prachtige, kleurrijke wijze. Voor mensen met een 'oog en oor voor het schone' een toepasselijke boom. Een aftreksel van de bladeren zou een wondermiddel zijn. Vrouwen die hun haar wassen met het sap van de esdoorn, zouden aantrekkelijker worden. Vroeger werden esdoorns geplant om heksen op afstand te houden.
In het herdenkingsbos kunt u kiezen uit twee soorten: Acer saccharinum ‘Pyramidale’ en Acer saccharinum ‘Laciniatum Wieri’
Els: de felle
De zachtrode gloed van elzenhout doet denken aan een vuur. Het hout ontbrandt snel en houtskool van elzenhout gloeit het felst. De boom was voor Kelten en Grieken dan ook een teken van vuur. Voor de Kelten stond de boom ook voor dood en wedergeboorte, een beetje hetzelfde principe als de feniks. Voor de Grieken was het de boom van de nieuwe lente, die zich als een vuurtje over het land verspreidt. Vroeger geloofde men dat de els een duivelsboom was. Moerassen met veel elzen trokken spoken aan en heksen rustten graag uit op de kruin. De boomgeest in de els komt voor in het gedicht Der Erlkönig van Johann Wolfgang von Goethe.
In het herdenkingsbos kiezen we voor de Alnus incana ‘Laciniata’.
Berk: de lichte
De berk is een zonneboom, die volgens verschillende volkeren met name in Siberië, Noord- en Oost-Europa een rol speelde bij het scheppen van de wereld. Met berkenschors kun je altijd vuur maken, daarom staat de boom voor wedergeboorte. Voor de Kelten was dit de levensboom bij uitstek. De berk is onlosmakelijk verbonden met gezondheid en vruchtbaarheid. Zijn witte kleur draagt bij aan zijn 'lichte' karakter. De boom heeft helende eigenschappen. Het lichtzoete berkensap is gezond. Aan berkentwijgen werd vroeger ook een helende werking toegedicht. Jonge vrouwen die werden geslagen met berkentwijgen, zouden vruchtbaar(der) worden.
In het herdenkingsbos kunt u kiezen uit twee soorten: Betula pendula 'Laciniata' en Betula utilis 'Jacquemontii'.
Beuk: de boodschapper
De beuk is de koningin van het bos. Een meer majestueuze boom groeit in onze streken niet. Het is een stevige boom, waarvan het werkwoord 'beuken' is afgeleid. Bij de Grieken was de boom gewijd aan Hermes, de boodschapper van de goden. Voor veel volkeren hoorde de beuk bij de heilige bomen. De Germanen gebruikten beukenhout om hun runen te schrijven. De beuk gaf als het ware haar kennis door aan de mens door zich te laten gebruiken als schrijftafel of door lettertekens te laten maken van haar hout. Het woord boek is vermoedelijke afkomstig van het Germaanse woord voor beuk: boche. De stam is nog steeds een populair schrijfobject voor geliefden.
In het herdenkingsbos kiezen we voor de Fagus sylvatica 'Dawyck Purple'
Eik: de krachtige
De eik is een symbool van kracht, macht en lange levensduur. Aan de voet van oude eiken ontstond vaak een vergader- , rechtspraak-, offer- of begraafplaats. De eik is een 'vuurboom' die relatief vaak door de bliksem wordt getroffen. Bij de Germanen was de eik gewijd aan Donar (Thunar), de god van de donder. Het eikenvuur speelt een belangrijke rol bij het Germaanse Joelfeest. Een Duitse volkswijsheid: "Eichen soll man weichen". De Grieken verbonden de eik met Zeus, de hemelgod. Voor Romeinen was de eik symbolisch voor Jupiter. Volgens de Kelten had de eik een band met de zon. En voor Limburgers is het de boom van het 'Bronsgroen Eikenhout'.
In het herdenkingsbos kunt u kiezen uit twee soorten: Quercus Coccinea en Quercus Columna
Walnoot: de wijze
De walnotenboom vertegenwoordigt wijsheid. Door de harde noten is de boom ook een symbool van kracht. Veel volkeren zagen walnoten bovendien als het symbool van vruchtbaarheid. In de Griekse mythologie wordt Dionysos, god van de wijn, verliefd op Karya. Hij verandert haar in een walnotenboom als ze sterft. Karyas vader liet naast de boom een tempel bouwen. De zuilen van notenhout kregen de vorm van jonge vrouwen, de kariatiden. Met zijn dichte bladerdak is de walnoot een karaktervolle schaduwboom. Walnotenhout heeft een luxe uitstraling en is populair voor meubels en dashboards in dure auto's.
In het herdenkingsbos kiezen we voor de Juglans regia
Honingboom: de drager
De honingboom komt oorspronkelijk uit China, maar is vooral wijdverbreid in Japan. De naam honingboom is afgeleid van de naar honing geurende bloemen, die veel insecten aantrekken. De prachtige witte bloemen bloeien in de late zomer, een tijd waarin maar weinig andere bomen bloeien. Als de bloemblaadjes zijn gevallen, lijkt de bodem besneeuwd. De Engelse naam 'pagoda tree' is afgeleid van de gewoonte om honingbomen bij boeddhistische tempels en pagodes te planten. In Oost-Azië gebruikt men het harde hout veel voor het maken van karren en boten: voertuigen om mensen te dragen. Van de bloesems maakt men een soort rijst en verschillende delen van de boom gebruikt men in de kruidengeneeskunde.
In het herdenkingsbos kiezen we voor de Styphnolobium japonicum 'Regent'
Linde: de lieve
De linde (tilia) is van oudsher een 'gerechtsboom', die vaak op de grens tussen twee gebieden werd gezet (erven, dorpen, hertogdommen). Door de Germanen werd onder de linde, ofwel sub tilia, recht gesproken. Dat gebeurde nauwgezet, vandaar ons woord 'subtiel'. Met haar verleidelijk geurende bloemen is het ook een liefdesboom. Sommige lindes hebben hartvormige bladeren. Volgens onze voorouders is de linde de woning van het Zoete Lindewezen. Op geen enkel dorpsplein ontbrak de linde. De linde symboliseert behalve de liefde ook vrouwelijke gratie, schoonheid en geluk. Veel linden zijn geplant als herinneringsbomen, herdenkingsbomen of bevrijdingsbomen.
In het herdenkingsbos kiezen we voor de Tilia platyphyllos ‘Laciniata’.
Ginkgo: de overlever
De ginkgo (Japanse notenboom) heeft een indrukwekkend verleden dat teruggaat tot de prehistorie. In het jaar 800 na Christus kwam de boom, samen met het boeddhisme, van China naar Japan. Rond het begin van onze jaartelling was de boom bijna uitgestorven. Voor boeddhisten is het de ‘boom van kennis’, ook vanwege de geneeskracht. De bladeren zouden goed zijn voor de bloedcirculatie, het geheugen en de longen. Ruim 65 miljoen jaar nadat de boom (vermoedelijk) een meteorietinslag overleefde, bleek de ginkgo opnieuw een echte overlever. Na de atoombom op Hiroshima, was de ginkgo de eerste boom die op de plek des onheils weer begon te bloeien.
In het herdenkingsbos kiezen we voor de Ginkgo biloba 'Blagon'
Kers: de zoete
Kersenbomen staan bekend om hun uitbundige, maar korte bloesemperiode in het voorjaar. De kersenbloesem is een herinnering aan hoe kort en kostbaar ons leven is. In Japan is de kersenboom representatief voor geluk, een nieuw begin en een heropleving. Elk jaar in april komen gezinnen er samen onder bloeiende kersenbomen in een aloude traditie genaamd hanami. De zoete smaak van de kers weet bijna iedereen te bekoren. Niet alleen mensen, vooral ook vogels. Met de spreeuw op de eerste plaats. Het hout van de kersenboom heeft een mooi nerfpatroon en is geliefd voor het maken van decoratieve meubels.
In het herdenkingsbos kunt u kiezen uit twee soorten: Prunus Avium ‘Plena’ en Prunus serrulata 'Sunset Boulevard'